Για τους περισσότερους ανθρώπους, οι κιρσοί σημαίνουν μόνο μια παθολογία των κάτω άκρων. Ωστόσο, προβλήματα με τα αιμοφόρα αγγεία μπορεί να αναπτυχθούν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος και τα οικεία μέρη σε άνδρες και γυναίκες δεν αποτελούν εξαίρεση. Οι κιρσοί των χειλέων και άλλων οργάνων του αιδοίου, του πέους και των όρχεων (κιρσοκήλη) είναι ιδιαίτερα ενοχλητικοί.
Αιτίες
Ο κύριος παράγοντας στην ανάπτυξη της παθολογίας είναι μια γενετικά καθορισμένη αδυναμία του αγγειακού τοιχώματος, στην οποία οι φλέβες χάνουν τον τόνο και την ελαστικότητά τους. Πρόσθετες αιτίες πρόκλησης κιρσών των οργάνων της βουβωνικής χώρας είναι:
- υποσιτισμός με συχνή δυσκοιλιότητα.
- χρόνιες ασθένειες του ουρογεννητικού συστήματος.
- έντονη σωματική δραστηριότητα με ένταση των πυελικών μυών και του πρόσθιου κοιλιακού τοιχώματος.
- αργή κυκλοφορία του αίματος στη βουβωνική χώρα λόγω καθιστικού τρόπου ζωής.
- συμπίεση των αιμοφόρων αγγείων και απόφραξη της εκροής φλεβικού αίματος λόγω θρόμβων αίματος, ουλών, συμφύσεων, όγκων διαφόρων αιτιολογιών.
- αλλαγές στα ορμονικά επίπεδα κατά τη φυσική ωρίμανση, την εγκυμοσύνη, την εμμηνόπαυση, τη λήψη ορμονικών φαρμάκων.
- αυξημένο φορτίο στα όργανα του περινέου σε γυναίκες πριν και μετά την εγκυμοσύνη, κατά τη διάρκεια του τοκετού.
- στασιμότητα του αίματος και συμπίεση των αγγείων της μικρής λεκάνης και του περίνεου λόγω της ανάπτυξης της μήτρας.
- τραύμα και χειρουργική επέμβαση των εξωτερικών γεννητικών οργάνων σε άνδρες και γυναίκες.
- συχνή κατακράτηση ούρων?
- συστηματική καθυστέρηση στην εκσπερμάτιση.
- συχνά ζεστά μπάνια, λουτρά, σάουνες.
Συμπτώματα
Στις γυναίκες, οι κιρσοί επηρεάζουν τα χείλη και άλλα μέρη του αιδοίου, στους άνδρες - το πέος, το όσχεο. Ανάλογα με την τοποθεσία, η παθολογία έχει παρόμοια και διαφορετικά συμπτώματα.
Τα κοινά περιλαμβάνουν:
- φλέβες αράχνης στα αρχικά στάδια.
- διευρυμένες βουβωνικές φλέβες που προεξέχουν στο περίνεο, σταθερές στην αφή με αλλοιωμένο ανάγλυφο, σχηματίζοντας πλέγμα σταφυλιού και κόμβους σε 3-4 μοίρες κιρσών.
- μπλε τόνος δέρματος?
- κνησμός, κάψιμο, πόνος στην ανάπτυξη συμφόρησης.
- αίσθημα πληρότητας?
- πόνος κατά τη διάρκεια στενής επαφής, μετάβαση στην τουαλέτα, σωματική καταπόνηση.
Με κιρσούς των χειλέων και του αιδοίου, υπάρχουν επιπλέον:
- Πόνος που ακτινοβολεί στο κάτω μέρος της πλάτης ή στους γοφούς, ο οποίος προσλαμβάνει χρόνια φύση, που διαταράσσει τη συνήθη ζωή της γυναίκας και οδηγεί σε επιδείνωση της ψυχοσυναισθηματικής κατάστασης: κατάθλιψη, αυξημένη ευερεθιστότητα, κακός ύπνος, νευρώσεις.
- Σκληρά και μεγάλα αγγειακά εξογκώματα που δυσκολεύουν το κάθισμα και την κίνηση.
Οι κιρσοί του σπερματικού μυελού (κιρσοκήλη) στους άνδρες συνοδεύονται από:
- ασυμμετρία, πρόπτωση, πρήξιμο του οσχέου στο πλάι του κατεστραμμένου όρχεως.
- ταλαιπωρία, κάψιμο και πόνο κατά το περπάτημα και την παραμικρή σωματική άσκηση.
- επιδείνωση της ποιότητας της οικείας ζωής μέχρι την ανικανότητα και τη στειρότητα.
Η ήττα του πέους εκδηλώνεται:
- σοβαρό πρήξιμο των φλεβών, ακόμη και σε ήρεμη κατάσταση.
- επώδυνη στύση?
- μια αλλαγή στο χρώμα του δέρματος από σκούρο ροζ σε σκούρο κόκκινο με μπλε απόχρωση.
- πρήξιμο των μαλακών ιστών?
- επισημάνετε αιμορραγίες και σκληρύνσεις ορατές κάτω από το δέρμα.
Τι είναι επικίνδυνο
Η βλάβη στα όργανα της βουβωνικής χώρας μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές και αρνητικές συνέπειες: η πάχυνση του αίματος στα αγγεία προκαλεί θρόμβωση, φλεβίτιδα, ξαφνική αιμορραγία που προκαλείται από σεξουαλική επαφή ή ένταση κατά τις κενώσεις του εντέρου.
Χείλη και αιδοίο
Εάν δεν αντιμετωπιστεί, η ασθένεια εξελίσσεται, γεγονός που προκαλεί επιπλοκές:
- Η κιρσοθρομβοφλεβίτιδα είναι μια από τις μορφές θρομβοφλεβίτιδας, η οποία εκφράζεται στην ήττα των επιφανειακών αγγείων των κάτω άκρων. Δίνει επιπλοκές σε βαθιές και κύριες φλέβες, πνευμονική αρτηρία.
- Η πυελική θρόμβωση είναι ο σχηματισμός θρόμβων αίματος στις επιφανειακές και εν τω βάθει φλέβες, οι οποίοι αν αποκοπούν μπορεί να αποβούν θανατηφόρα.
Όπως δείχνει η ιατρική πρακτική, η ανάπτυξη αιμορραγίας με μια τέτοια παθολογία σπάνια συμβαίνει και οι καταστάσεις κατά τις οποίες μια φλεγμονή φλέβας είναι σπάνιες, αλλά πιθανές, ειδικά κατά τη διάρκεια του τοκετού, επομένως, οι κιρσοί των χειλέων πρέπει να αντιμετωπίζονται αμέσως μετά τη διάγνωση.
Πέος
Οι κιρσοί στο πέος και το σπερματικό κορδόνι οδηγούν σε μείωση της ποιότητας του σπέρματος και σε εξασθένηση της στυτικής λειτουργίας. Η ψυχολογική υγεία του ασθενούς υποφέρει επίσης: η αλλοιωμένη εμφάνιση του ανδρισμού επηρεάζει τη συναισθηματική κατάσταση, οδηγεί στην ανάπτυξη κατάθλιψης και νευρώσεων, μέχρι και ανικανότητα.
Θεραπεία
Η βάση για τη θεραπεία των κιρσών είναι η φαρμακευτική αγωγή και η εξάλειψη των παραγόντων που προκαλούν την ανάπτυξη παθολογίας - σωστή διατροφή, αθλητισμός, ποτό, διόρθωση σωματικού βάρους.
Τα φάρμακα συνταγογραφούνται συστηματικά με τη μορφή δισκίων, καψουλών ή τοπικά με τη μορφή αλοιφών, κρεμών. Συνταγογραφούνται οι ακόλουθες ομάδες: venotonics (phleboprotectors) για την ενίσχυση του αγγειακού τοιχώματος, την αύξηση του τόνου και της ελαστικότητας των φλεβών, την ανακούφιση του οιδήματος και της λεμφικής συμφόρησης, αντιαιμοπεταλιακούς παράγοντες για την απορρόφηση των θρόμβων αίματος, ΜΣΑΦ για τη μείωση της φλεγμονής και του πόνου, αντιισταμινικά κατά του κνησμού. καύση, και άλλα.
Συνιστάται στις έγκυες γυναίκες να φορούν εσώρουχα συμπίεσης με τη μορφή κάλτσες ή καλσόν (με τσέπη στο στομάχι), για τους άνδρες - ένα ειδικό μοντέλο εσωρούχων για τη στήριξη των όρχεων και του πέους στη σωστή θέση.
Από τις ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους, συνιστάται η σκληροθεραπεία - η εισαγωγή ειδικών ουσιών στα αγγεία που κολλούν τις κατεστραμμένες περιοχές και το αίμα κινείται μέσω υγιών φλεβών, καθώς και αφαίρεση με λέιζερ ή ραδιοσυχνότητες, που ενεργούν με παρόμοια αρχή - σφραγίζουν την πάσχουσα σκάφος.
Η χειρουργική θεραπεία καταφεύγει μόνο μετά τη γέννηση ενός παιδιού, εάν οι φλέβες δεν έχουν επιστρέψει σε υγιή κατάσταση, δηλαδή η αιτία των κιρσών δεν είναι εγκυμοσύνη.
Στα αρχικά στάδια της παθολογίας, είναι δυνατή η θεραπεία με εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας: αλοιφές, αφεψήματα φαρμακευτικών φυτών, κομπρέσες και λουτρά με βάση αυτά. Πριν από τη θεραπεία της παθολογίας με εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας, θα πρέπει οπωσδήποτε να συμβουλευτείτε το γιατρό σας.